Wat gebeurt er veel..

Het is maandag 4 mei, deze morgen gaan we naar kampong ‘Bage Elok’ de kampong waar Henk ook nog niet eerder is geweest om het tweede deel te bekijken. Voordat we gaan krijgt Acok telefoon, de bestelde t-shirts zijn klaar, Asim (de chauffeur) gaat ze ophalen. Wij lopen naar de kampong, en onderweg kijken we nog even bij Hendri, hij heeft de afvalbakken voor bij de school bijna klaar. Dan gaan we eerst even naar het huis van Mala, het meisje dat niet kan lopen, om daar wat eten heen te brengen, 10 kilo rijst, mie, olie, suiker, 30 eieren en thee. Ze zijn erg dankbaar en blij. Dan gaan we verder naar kampong ‘Bage Elok’, zo’n 5 minuten lopen.

Direct aan het begin van de kampong staat een oud huis op de grond, we vragen Acok wie hier woont. Hij zegt volgens mij niemand, maar op dat moment horen we iemand hoesten, Acok kijkt binnen en er zit een man, Amak Paeda, helemaal in elkaar gezakt, z’n vrouw zit naast hem. Het blijkt dus dat deze man zwaar COPD heeft maar nergens heen kan omdat hij geen vervoer heeft en te zwak is! We zorgen dat hij diezelfde middag wordt opgehaald en naar de kliniek kan. Het huis waar hij in woont gaan we vervangen, erbarmelijke omstandigheden, helemaal voor iemand met COPD. Daar tegenover staat een huis waar ze met z’n zessen in wonen omdat een ander huis daarnaast niet afkomt, er staan alleen een paar houten palen, en er is geen geld meer. Ook dat huis gaan we klaarmaken en voor deze drie gezinnen bij elkaar moet er ook een toilet komen. Henk zegt tegen Acok dat deze dingen allemaal geregeld kunnen gaan worden en dat het huis van Amak Paeda als eerste klaar moet. Een stukje verder op komen we bij twee huizen die wel aardig stevig zijn maar die allebei lek zijn. Bij de ene is het alleen de bamboe wanden vervangen en bij  de andere de bamboe wanden en het dak, dit komt ook op de lijst voor Ismaël om klaar te maken.

Verder zien de huizen er goed uit en lopen we terug naar de homestay, we lopen nog even bij Risna Watih binnen, het gaat erg goed met haar en ze loopt af en toe een stukje, een glimlach van oor tor oor. ’s Middags gaan we op pad om verband te regelen voor Risna Watih in Pringgabaya, een half uurtje met de scooter, in de derde apotek hebben we het gevonden en nemen een aantal pakjes mee. Henk pint nog even, we gaan nog even bij het internetcafe aan en dan terug. Tegen half 5 zijn we terug en dan zijn er nog twee Nederlanders uit Geleen, Petra en Peter, aangekomen. Ze zijn erg geïnteresseerd en we laten ze de kliniek en de school zien. Als we bij de kliniek zijn wordt Amak Paeda ook net gebracht, Linda kijkt hem na en hij is er zo slecht aan toe dat hij naar de Puskesmas, een heel klein ziekenhuis, moet om daar een infuus en zuurstof te krijgen. Dit is ongeveer 6 kilometer verderop en we laten hem daar naar toe brengen, Linda en Tin Tin gaan even mee om ze te begeleiden. Acok vertelt later dat hij na een half uur daar al iets opknapte. We lopen nog even met Petra en Peter de kampong in waar we Amak Uni ook treffen, de man met de eeuwige glimlach. Hij is de man waar we in 2010 het tweede huisje voor hebben gebouwd. Als hij Henk ziet volgt een blik van herkenning, een grote glimlach en omhelzing van deze kleine man. Dan gaan we weer terug naar de homestay.

Arki is druk met de bordjes voor de huizen bezig, ze worden erg mooi. Dan gaan we samen eten en vertellen nog van alles over wat we doen en Petra en Peter zijn onder de indruk van alles wat hier gebeurt. We verkopen ons eerste Anak Anak t-shirt aan de man en hij geeft zijn mailadres om toe te voegen aan de mailinglist voor onze nieuwsbrief. ’s Avonds belt Julia mij nog even en Mirthe en Daan zijn er ook, erg fijn om ze even te horen. Al zijn we zo’n 13.000 km uit elkaar, dan voelt het toch een beetje dichterbij. De volgende morgen gaan we opnieuw proberen om te genieten van de zonsopkomst.

Dinsdag 5 mei, het is helder, we lopen direct naar het strand. Er verschijnt al een lichte gloed aan het eind van de zee, er dobbert een vissersbootje rond…, een prachtig gezicht. Dan zien we het eerste stukje van de zon op komen en dan gaat het ineens heel snel en is de zon er helemaal. Echt erg mooi om te zien, prachtige plaatjes. We helpen de visser nog even om zijn boot op de kant te krijgen en gaan we langs het strand terug. Bij de homestay een kop koffie en even een stukje schrijven. We besluiten nog een keer naar de watervallen te gaan omdat het de vorige keer zulk slecht weer was dat we er niet naar toe konden. We  gaan op de scooter, zo’n 57 km, en zijn al met al een kleine anderhalf uur onderweg. We komen door een apenbos, de aapjes lopen gewoon over straat, een vlinderbos, bijna nergens vlinders en daar ineens heel erg veel, en er steekt nog een soort hagedis van een dikke halve meter over, helaas alleen de staart op de foto….

Tegen half 12 zijn we in Senaru bij de watervallen, het is erg mooi helder weer dus we gaan naar de watervallen toe lopen. 420 treden later zijn we beneden, wat een natuurgeweld, mooi om te zien hoe de waterval uit de berg naar beneden klettert. In totaal is de waterval een kleine 70 meter hoog, daar voel je je erg klein bij. We gaan nog even pootje baden in het koude water en dan gaan we terug naar boven. We lunchen daar bij Pondok Senaru, hier hebben Henk en Klaaske in 2008 en 2009 tijdens hun fietstochten ook overnacht, een erg mooi plekje met uitzicht op de vallei en de waterval. Zwarte apen slingeren door de bomen, deze hadden we nog niet gezien, wauw! Dan gaan we weer terug naar Labuan Pandan.

Wij gaan nog even bij Inak Juice aan, de nieuwe put is klaar, dit is erg mooi geworden en de vrouw is ons erg dankbaar, een grote glimlach. We lopen nog even naar Hendri, de afvalbakken  zijn klaar en hij is materiaal voor het whiteboard aan het regelen. Dan nog even naar Adi, de stoeltjes schieten al mooi op, er zijn er al acht klaar en een aantal bijna. Terug bij de homestay drinken we een kop thee en pak ik alle schoolspullen in de rugzak. We gaan deze naar de kliniek brengen waar Tin Tin nu is, we geven de spullen aan haar om ze daar op te bergen zodat ze wat kunnen pakken zodra ze het nodig zijn. We spreken af dat Rin Rin en Tin Tin, zij zijn er altijd en sluiten ook elke dag de gebouwen af, verantwoordelijk zijn voor de spullen zodat ze zo goed mogelijk worden gebruikt. We lopen nog even naar de school en nemen met Acok door wat er allemaal nog moet gebeuren, als Henk volgende week weg gaat is het de bedoeling dat alles is afgerond, hij zal mij dan de foto’s sturen.

We lopen nog even door naar Jalal om een aantal dingen af te ronden en de materialen voor het huis van Amak Paeda te bestellen zodat Ismaël zo gauw als het kan aan de slag kan. Dan lopen we nog even door naar een Toko mebel, hier gaan we twee kaptafeltjes met spiegels bestellen voor de kamers van de homestay. In drie van de vijf staan deze al en aangezien we alleen voor het eten hoeven te betalen hebben Henk en ik overlegd dat we deze twee dingen cadeau geven. Ook zoeken we bij de vrouw van Jalal een watercooler uit voor de homestay zodat ze alle gasten ten alle tijd koud water kunnen aanbieden, dat is echt wel prettig bij deze temperaturen. Acok en Emy zijn erg blij met onze cadeau’s.

Terug bij de homestay overleggen we met Acok nog even bij Amak Paeda te gaan kijken, Asim rijdt even mee met de auto. Hij ziet er erg goed uit en voelt zich ook al aardig beter, hij moet nog ongeveer twee dagen blijven. Dan gaan we terug en gaan we ons even opfrissen en eten. Na het eten kletsen we even wat met Emy en Acok en de kinderen en geef ik een bal aan Tandrega en Tanzema en geeft Henk een springtouw aan Tiara. Ze zijn hier erg blij mee. Morgen naar de eilanden, vissen, zwemmen en snorkelen, erg veel zin.