Laatste dagen in Labuan Pandan

Woensdag 6 mei dus een prachtige trip naar de eilanden gedaan, echt heel gaaf. Tegen 15.45 waren we weer terug op Lombok en gaan we ons eerst even lekker douchen en daarna drinken we een kop thee. We wachten op de twee goeroes die misschien naailes zal gaan geven aan een aantal vrouwen uit de kampongs, zodat ze zelf kleren kunnen gaan maken en daarnaast er misschien wat geld mee kunnen gaan verdienen. Wij hebben hem uitgenodigd en Henk en Acok leggen ze uit wat onze ideeën zijn en wat er van hen wordt verwacht. Ze gaan een offerte maken en ze komen deze donderdag brengen.

Die morgen heb ik Arki 15 sportbroekjes en 7 t-shirts gegeven en hij zegt dat ik de volgende dag moet komen kijken of meedoen, dan doen zij ze aan. Ook heeft hij inmiddels de bordjes tot no. 75 klaar, ze zijn erg mooi geworden. We stappen nog even op de scooter, Henk gaat pinnen en ik post nog even mijn verhaal en wat foto’s op de reislog, en dan gaan we in het schemerdonker terug op de scooter. Niet echt fijn rijden met al die auto’s en scooters op de weg die half verlicht zijn en overal tussendoor crossen... Terug even lekker eten en dan even naar het dak voor een sms, ook Henk komt even boven. De maan is er nog niet dus het is erg donker, wat een prachtige sterrenhemel, zoveel sterren hebben we nog nooit eerder gezien aan de lucht gezien! Na een bier en een Bintang ga ik lekker naar bed, en Henk belt nog even met Klaaske.

Donderdag 7 mei om 6.20 klaarwakker, voor het eerst deze dagen de Imam niet gehoord om 4.45 uur, heerlijk! We drinken een kop koffie en schrijven een stukje, het vaste ritueel ’s morgens. Tijdens het ontbijt overleggen we wat we deze laatste dag voor mij in Labuan Pandan gaan doen, wat zijn de dagen hier verschrikkelijk snel gegaan! Eerst gaan we kijken bij Amak Paeda, hij is thuisgekomen uit de Puskesmas. We gaan hem wat eten brengen en kijken hoe het met hem gaat. Acok gaat eerst bij hem binnen en vraagt hoe het met hem gaat, hij voelt zich een stuk beter. Dan gaan Henk en ik even kijken, er lopen kippen bij hem in huis en er wordt een vuurtje gestookt voor het eten, IN HUIS… Slechtere omstandigheden voor iemand met COPD kun je haast niet hebben. We geven aan dat het beter is hem direct uit huis te halen, en dit gebeurt na overleg met de buurvrouw dan ook direct! Wij overleggen even en vertellen dat we dezelfde middag terug komen om direct het huis af te breken en op te ruimen zodat Ismaël vrijdag direct kan beginnen met bouwen, ze zijn hier erg blij mee. Dan gaan we terug en komen we langs een verhoging met twee wanden en iets van een dak erboven. Een vrouw attendeert ons erop dat daar een man, Amak Suarni, met twee kinderen woont…. niet te geloven dat hier iemand woont. Ismaël zal dit huis ook zeer binnenkort klaar gaan maken zodat ook deze man een fatsoenlijk huis heeft.

We gaan terug en stoppen even bij Adi om te kijken hoe het staat met de stoelen. Als we naar hem toelopen komen we een man tegen met handgemaakte messen, erg mooi. We onderhandelen met hem en kopen allebei een grote en een kleine bij hem. Adi is al erg ver en hij zal ze vrijdag in de loop van de dag allemaal afhebben. Dan begint hij ook direct met de tafeltjes en als het allemaal meezit zal hij volgende week vrijdag voordat Henk weg gaat alle Kursi dan Meja klaar hebben. Dan gaan we nog even naar Hendri, hij heeft alle spullen voor het whiteboard binnen en gaat deze klaarmaken, daarna zal hij direct bezig gaan met de handvaten voor de deuren en voordat Henk weggaat zal ook alles bij de school klaar zijn. Daarna gaat hij verder om de Sepeda voor Udin te maken zodat hij ook weer op pad kan.

Na de lunch hangen we een paar nieuwe bordjes op de huizen en toiletgebouwtjes, ziet er goed uit. Arki zal de rest van de bordjes ophangen en de laatste bordjes nog afmaken. Dan gaan we met z’n vijven, Acok, Arki, Asim, Henk en ik richting Bage Elok om het huis af te breken, daar zijn ook een stuk of 6 jongens en mannen die helpen afbreken. Zwart geblakerde balken met zwart geblakerde bladeren van de kokosnootboom als dak, slechtere omstandigheden voor iemand met COPD kun je volgens mij niet bedenken. Er wordt erg hard gewerkt en om 4 uur is het hele huis verdwenen en is de rommel opgeruimd. Pikzwart van de rommel en nat van het zweet gaan we terug naar de homestay om ons lekker op te frissen. Na het douchen gaan drinken we een heerlijk koud glas Coca Cola! Dan lopen we naar het strand om te kijken bij Arki en zijn vrienden die daar inmiddels aan het voetballen zijn, ik maak een foto van de jongens in hun nieuwe sportbroekje en shirts in hun nieuwe bamboe doel. Ze bedanken ons hartelijk en voetballen nog mooi even verder. We lopen voor de laatste keer langs het strand terug en genieten nog even van het prachtige uitzicht. We eten en drinken daarna een kop thee, dan komen Acok, Emy, Tiara, Tandrega en Tanzema eraan lopen en ze hebben allemaal een kadootje voor mij, voor Julia, voor Mirthe en voor Daan gekocht. Ik krijg een prachtige hoed en ook de andere kadootjes moet ik even van ze bekijken, erg zorgvuldig uitgezocht, erg mooi om deze prachtige dingen te krijgen! We zitten nog even met Arki, Asim en Acok en drinken samen een Bintang. Om half 11 bel ik met Julia, Daan is er heel even en Mirthe is er niet, erg fijn om de stemmen even te horen!

Vrijdagmorgen om 6.45 klaarwakker , erg slecht geslapen, om 4.45 en om 5.30 gewekt door de Imam, erg fijn zo’n buurman. Henk zit ook al buiten, hij heeft ook een wat mindere nacht gehad. Tegen 8 uur gaan we ontbijten en is Putu er ook al, hij komt ons ophalen. Na ht ontbijt gaan we naar de school de jongleerballen, de voetbal en de volleybal aan Edi en Tin Tin te overhandigen. Ze zijn er erg blij mee en we overleggen met Edi, Tin Tin en Rin Rin dat ze de spullen bij de schoolspullen in de kliniek bewaren en hier elke keer weer terug zetten. Ik neem alvast afscheid van Rin Rin, ze staat voor de klas en dan terug naar de homestay. Ik pak mijn spullen en breng ze naar de auto. Emy, Acok, Tiara, Tandrega en Tanzema zijn er maar ook Asim, Arki, Linda en Tin Tin zijn er om afscheid te nemen, erg mooi. Best vreemd om hier nu weg te gaan, de afgelopen twee weken zoveel gedaan en beleefd hier, niet wetend wanneer je ze allemaal weer terug zult zien.

Het was een erg bijzondere tijd in Labuan Pandan!  

Het is nu zaterdagmorgen 9.28 uur, over een uurtje of 8 vlieg ik, alleen, terug naar Amsterdam en hoop ik daar ongeveer 21 uur later om 8.30 uur aan te komen, Sampe Jumpa!